روش هاي زراعي در سطح جهاني يكي از گزينه هاي كنترل علف هاي هرز مي باشد كه به طور گسترده اي در طول قرون گذشته مورد استفاده قرار گرفته است. كنترل موثر و انتخابي توسط علف كش ها و ارزان بودن آنها باعث شده است كه كنترل علف هاي هرز از طريق روش هاي زراعي در طول پنجاه سال گذشته منحرف شده و به سوي كنرل شيميايي سوق پيدا كند. با اين حال كنترل زراعي در حال حاظر با توجه به نگرش مديريت تلفيقي و پايدار علف هاي هرز (IWM) اهميت خود را در سال هاي اخير در اين سيستم( IWM ) به دست آورده است.
گزينه هاي كنترل زراعي علف هاي هرز عبارتند از: تناوب زراعي، افزايش توان رقابتي محصول، تاخير در كاشت يا كاشت زود هنگام، غرق آب كردن، استفاده از كود سبز يا گياهان پوششي و كشت مخلوط (بوندوگراندي، 2001؛ شرستا و همكاران، 2004). در حالي كه بسياري از اين روش ها، اگر به تنهايي براي كنترل علف هاي هرز بكار گرفته شوند ممكن است فقدان به يك سطح كنترل قابل توجهي از علف هاي هرز دست يابند ولي ميزان كنترل و ثبات و انسجام در كنترل علف هاي هرز را مي توان با يك پارچه سازي و تلفيق اين روش ها، در يك راهبرد مديريت چندساله علف هاي هرز به طور قابل توجهي افزايش داد.
توانايي رقابتي گياهان زراعي در مقابل علف هاي هرز را مي توان با انتخاب درست گياهان زراعي و ارقام، با توجه به علف هاي هرز موجود و همچنين شرايط آب و هوايي اطمينان يافتن از رشد سريع و سبز شدن يكنواخت محصول از طريق آماده سازي مناسب بستر كاشت، عمق مناسب كاشت و استفاده از بذور داراي قوه ناميه بالا، افزايش تراكم و تطبيق الگوهاي كاشت در جاهايي كه لازم است و با توجه به جمعيت علف هاي هرز، استفاده مناسب از منابع همانند كود، آب و مديريت بهينه گياه زراعي، از جمله مديريت آفات و بيماريها افزايش داد. توليد كنندگان گياه زراعي مي توانند نقش مهمي را در توسعه سريع تاج پوشش گياهي براي به حداكثر رساندن توانايي يك محصول در رقابت با علف هاي هرز داشته باشند.