برخي از اين گزينه در حال حاضر به صورت گسترده مورد استفاده قرار مي گيرند (به عنوان مثال استفاده از آتش، شعله افكن و بخار)، برخي ديگر از اين گزينه ها نياز به تحقيقات بيشتر و توسعه فن آوري قبل از توليد به منظور سازگار نمودن آنها با كشاورزي دارند و برخي از اين گزينه ها به نظر مي رسند كه كاربرد آنها در حال حاضر غير عملي مي باشد(همانند كاربرد ليزر و برق).
قبل از استفاده از توان بالقوه گزينه هاي حرارتي كنترل علف هاي هرز بايد تجزيه و تحليل هزينه و سود آن در مقايسه با ديگر گزينه هاي كنترل علف هاي هرز، توسعه اين فن آوري براي بهبود اثر بخشي، تاثيرات آن بر روي زيست شناسي خاك و يكپارچگي و تلفيق با ساير شيوه ها و عمليات مورد استفاده در بوم نظام هاي كشاورزي به خوبي مورد تجزيه و تحليل قرار گيرد. نكته جالب توجه آن است كه برخي از گزينه هايي كه قبلاً به عنوان غير عملي و يا فكر جالب در نظر گرفته مي شد در حال حاضر با توجه به نگراني هاي عمومي در مورد سلامت محيط زيست، توسعه مقاومت به علف كش ها و افزايش فشار اجتماعي براي تنظيم مصرف علف كش ها و ... مورد توجه قرار گرفته اند.
گزينه هاي حرارتي علف هاي هرز داراي چند مزيت مي باشد. آنها بطور كلي (عموماً) با عث برهم زدن دانه هاي دفن شده در خاك نمي شوند، باعث باقي ماندن بقاياي گياهي در سطح خاك شده كه اين امر باعث محافظت خاك در برابر فرسايش و از دست دادن رطوبت آن مي شود، ممكن است باعث از بين رفتن برخي از آفات، عوامل بيماريزا گردند و از همه مهمتر اينكه، محيط زيست را همانند علف كش هاي مصنوعي آلوده نمي سازند.
هزينه هاي بالاي آنها، عدم باقي ماندن كنترل (تاثير كنترلي آنها بلند مدت نيست)، خطرات ناشي از ايجاد آتش سوزي و يا نگراني براي ايمني كاربر و باعث محدود شدن استفاده از اين روش گرديده است. در حالي كه برخي از گزينه هاي حرارتي بسيار سازگار با محيط زيست مي باشند بايد توجه داشت كه گاهي اوقات برخي از آنها همانند استفاده زياد از انرژي سوخت فسيلي كه براي محيط زيست آلوده كننده هستند باعث بروز مشكلات زيست محيطي مي گردند.
آفتابدهي و يا استفاده از انرژي گرمايي خورشيدي از گزينه هاي حرارتي كنترل علف هاي هرز مي باشد كه شامل قرار دادن يك لايه پلاستيكي بر روي خاكي است كه به خوبي آماده شده، اجازه مي دهد تا تابش خورشيدي از آن عبور نمايد و به لايه هاي پاييني خاك نفوذ نمايد، اما مانع از فرار گرما (جلوي عبور تابش هاي برگشتي را مي گيرد) مي شود. اين امر باعث افزايش درجه حرارت سطح خاك و در زير لايه پلاستيكي مي شود و باعث نابودي اندام هاي هوايي و بخشي از اندام هاي رويشي زير زميني گياهچه هاي علف هاي هرز، بذر علف هاي هرز، نماتدها و حشرات و عوامل بيماريزاي موجود در خاك مي گردد (كاتان، 1981، 1987؛ استاپلتون و دي كي، 1986).
علاوه براين مواد آلي بخصوص زيست توده خرد شده گياهان تيره شب بو (كروسي فرا) و برخي از كودها (مانند كود برخي) به دليل آزاد كردن تركيبات ضد ميكروبي فرار در خاك، باعث افزايش اثر گرمايشي خورشيد مي گردند. اين روش بنام بخور زيستي (Bio fumigation) (ضد عفوني كردن گازي طبيعي) ناميده مي شود (استاپلتون و همكاران، 2000).
آفتابدهي به عنوان يكي از گزينه هاي مديريت علف هاي هرز و به عنوان روشي كه موثر و سازگار با محيط زيست مي باشد در مناطقي كه انرژي خورشيدي فراوان و در دسترس مي باشد مي تواند مورد استفاده قرار گيرد. آفتابدهي براي انواع محصولات (به عنوان مثال گوجه فرنگي، فلفل، كاهو، خيار، بادمجان) در بسياري از مناطق جهان مورد استفاده قرار گرفته است. علاوه بر اين كه آفتابدهي باعث كنترل بهتر علف هاي هرز و برخي از عوامل بيماريزاي خاكزي مي شود، قابليت دسترسي به مواد غذايي خاك را افزايش مي دهد و باعث بهتر شدن و بهبود برخي از ويژگي هاي خاك مي گردد. پوشش پلاستيكي استفاده شده در آفتابدهي باعث كمك به حفظ رطوبت خاك مي شود.
عليرغم وجود چندين ويژگي مثبت براي آفتابدهي، اين گزينه در مناطق مختلف جهان به طور گسترده اي مورد استفاده قرار نمي گيرد. قابليت دسترسي كم به حرارت (طول دوره، مدت زمان و شدت نور)، هزينه هاي ناشي از پوشش پلاستيكي و نيروي كارگري، از بين رفتن و اتلاف حرارت از لايه هاي پلاستيكي، همچنين در دسترس نبودن و غير قابل استفاده بودن زمين در طي مدت آفتابدهي از جمله عوامل محدود كننده در استفاده از آفتابدهي مي باشد. براي بسياري از مناطق، مقدار گرماي لازم و مورد نياز براي كنترل علف هاي هرز شايع بوسيله آفتابدهي مشخص نشده است.