دوشنبه ۰۸ تیر ۹۴ ۰۸:۱۸ ۳۵۵ بازديد
بعضي از گونه هاي گياهي داراي تركيبات شيميايي (به عنوان مثال چاودار، خردل، سورگوم، باقلا مخملي، گردو) شناسايي شده اند كه مواد شيميايي را از خود منتشر مي مايند و با آزاد سازي اين مواد مي توانند گونه هاي ديگر را بطور مستقيم با تاثير بر روي رشد و يا جوانه زني بذور، و يا بطور غير مستقيم، با اثر بر روي زيست شناسي خاك (به عنوان مثال اثر بر روي ميكروارگانيسم ها، قارچ هاي ميكوريزا و جلوگيري از رشد و تكثير آنها) تحت تاثير قرار دهند (ايندرجيت و كيتينگ، 1998؛ وستون و دوك، 2003).